Ewangelia wg św. Łukasza 13,22-30

Jezus, nauczając, szedł przez miasta i wsie i odbywał swą podróż do Jerozolimy. Raz ktoś Go zapytał: «Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?» On rzekł do nich: «Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi; gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, a nie będą mogli. Skoro Pan domu wstanie i drzwi zamknie, wówczas stojąc na dworze, zaczniecie kołatać do drzwi i wołać: "Panie, otwórz nam"; lecz On wam odpowie: "Nie wiem, skąd jesteście". Wtedy zaczniecie mówić: "Przecież jadaliśmy i piliśmy z Tobą, i na ulicach naszych nauczałeś". Lecz On rzecze: "Powiadam wam, nie wiem, skąd jesteście. Odstąpcie ode Mnie wszyscy dopuszczający się niesprawiedliwości". Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów, gdy ujrzycie Abrahama, Izaaka i Jakuba, i wszystkich proroków w królestwie Bożym, a siebie samych precz wyrzuconych. Przyjdą ze wschodu i zachodu, z północy i południa i siądą za stołem w królestwie Bożym. Tak oto są ostatni, którzy będą pierwszymi, i są pierwsi, którzy będą ostatnimi».

OTO STOJĘ U DRZWI TWEGO SERCA I KOŁACZĘ

Najmilsi moi!  Każdy z nas chciałby być zbawiony. Do tego zmierza nasza wiara. Modlitwy, posty, wyrzeczenia, uczciwe wypełnianie codziennych obowiązków ma nas przygotować na spotkanie z Panem. Chcemy przekroczyć „próg” Jego królestwa, ale czy brama Nieba będzie dla nas otwarta?

Dzisiejsza liturgia słowa prowadzi do owego spotkania z Panem, który jako gospodarz otwiera drzwi domu dla przybyszów. Prorok Izajasz przypomina o tym, że Bóg zna nasze życie, czyny i zamysły (por. Iz 66,18), dobre i złe wybory oraz naszą historię. Autor Listu do Hebrajczyków upomina, abyśmy nie upadali na duchu. Mamy trwać w zaufaniu Bogu mimo trudności, trosk i zwątpień. Wytrwałość bowiem kształtuje serce. Wypełnia je obecnością Boga. On prowadzi przez codzienność, gdzie nasze słabości zderzają się z Jego świętością. Mówiąc poetycko: gdzie wiara się z nami zderza.

W tej wierze wołamy słowami: „Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?” (Łk 13,22), a On odpowiada zawsze to samo: „Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi; gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, a nie będą mogli” (Łk 13,24). Owo móc wejść to stan przyjaźni z Bogiem, to trud życia duchowego, sakramenty święte i Dekalog. Dążenie do zbawienia to praca całego życia.

Nie uda się nam Pana oszukać. Nie wejdziemy na ucztę oknem, przez piwnicę, „po znajomości”. Wejdziemy tylko jako naśladowcy Chrystusa, pamiętając o Jego słowach: „Kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony” (Mt 10,22).

Jezu Chryste, pozwól nam dążyć do Ciebie w miłości i wierze, w każdej chwili i o każdej porze.