Mszę Św. Sprawował: Kapelan Polaków w Kijowie - Ks. mgr lic. Leszek Tokarzewski TChr . Po Mszy św. w czasie Wystawienia Najświetszego Sakramentu została  odmówiona Modlitwa różańcowa.

Audio

http://kijow-kapelania.at.ua/forum/3-10-47-16-1381669184

http://www.youtube.com/watch?v=jSxwc7FRCSI

Jak pamiętamy  październik  jest miesiącem Różańca św - czas ten jest w  szczególny sposób poświęcony Matce Boskiej Różańcowej.  W naszej parafii nabożeństwo różańcowe w  Niedziele  jest odprawiane dwukrotnie w ciągu dnia - o godzinie 10:00 ро Mszy św.  i o godzinie 13:00 ро Mszy św.  Zachęcam Was do gorliwej i wytrwałej modlitwy różańcowej. W sposób szczególny wpatrujmy się w Maryję, aby przez to jeszcze bardziej ukochać Jezusa.

                                Ewangelia wg św. Łukasza 17,11-19.

Zmierzając do Jerozolimy Jezus przechodził przez pogranicze Samarii i Galilei. Gdy wchodzili do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Zatrzymali się z daleka i głośno zawołali: «Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami». Na ich widok rzekł do nich: «Idźcie, pokażcie się kapłanom». A gdy szli, zostali oczyszczeni. Wtedy jeden z nich widząc, że jest uzdrowiony, wrócił chwaląc Boga donośnym głosem, upadł na twarz do nóg Jego i dziękował Mu. A był to Samarytanin. Jezus zaś rzekł: «Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Żaden się nie znalazł, który by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec». Do niego zaś rzekł: «Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła».

Umiłowani Bracia i Siostry w Chrystusie Panu!

Jedyna mądrość, jaką możemy osiągnąć, jest mądrością pokory: pokora jest nieskończona. Takie miał przekonanie Tomasz Eliot.  Trędowaci potrzebowali oczyszczenia, dlatego pokornie wołali o litość. Posłusznie poszli do kapłanów – jak im to Jezus polecił. Uzdrowienie dokonało się w drodze, a więc było w jakiś sposób uzależnione od tego, czy chorzy wykonają polecenie Jezusa. Jednak nie wszyscy okazali się pokorni. Jeden nabył mądrość i wrócił, by oddać chwałę Bogu. Czasem miewamy taką postawę, jakby wszystko nam się należało. Bóg nas stworzył, więc ma obowiązek zapewniać nam dostatnie, wygodne życie. I zapominamy o prostej wdzięczności wobec Tego, który jest Miłością i wciąż odnawia nasze życie. Ale do pokornej wdzięczności trzeba skruchy. Prawdziwa skrucha zapewnia nam zbawienie, przyjecie daru zbawienia, polegającego na tym, że „jeżeliśmy z Jezusem współumarli, wespół z Nim i żyć będziemy” (por. 2 Tm 2,11). Nie kieruj wobec Boga roszczeń, poleceń, które chciałbyś, by spełnił, nie wystawiaj Mu do podpisu planu na życie, który tylko ty skonstruowałeś. Uwierz, iż On pragnie dla ciebie dobrego życia, a z wdzięcznością dostrzeż to, co już masz. W ten sposób nabędziesz mądrość pokory, a pokora jest nieskończona.

Niech Was  Pan błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad Wami, niech Was  obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku Wam oblicze swoje i niech Was obdarzy pokojem.