Ewangelia wg św. Łukasza 18,1-8.

Jezus opowiedział swoim uczniom przypowieść o tym, że zawsze powinni modlić się i nie ustawać: «W pewnym mieście żył sędzia, który Boga się nie bał i nie liczył się z ludźmi. W tym samym mieście żyła wdowa, która przychodziła do niego z prośbą: "Obroń mnie przed moim przeciwnikiem". Przez pewien czas nie chciał; lecz potem rzekł do siebie: "Chociaż Boga się nie boję ani z ludźmi się nie liczę, to jednak, ponieważ naprzykrza mi się ta wdowa, wezmę ją w obronę, żeby nie przychodziła bez końca i nie zadręczała mnie"». I Pan dodał: «Słuchajcie, co ten niesprawiedliwy sędzia mówi. A Bóg, czyż nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego, i czy będzie zwlekał w ich sprawie? Powiadam wam, że prędko weźmie ich w obronę. Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?»

Drodzy Bracia i Siostry w Chrystusie !

Dziś, kiedy wciąż przeżywamy Rok Wiary, Jezus mówi nam o wytrwałości w modlitwie. Ewangelia dzisiejsza mówi nam, że w modlitwie nie wolno ustawać. Do Boga trzeba się ciągle „dobijać”, trzeba być w tym wytrwałym. Jednak należy pamiętać, że w naszej modlitwie musi być żywa wiara. Modlitwa bowiem nie jest czymś tylko i wyłącznie statycznym, wypowiadanym ustami. Modlitwę wypowiadamy naszym sercem i całym naszym życiem. Dlatego wymaga ona naszej wytrwałości. Jezus dzisiaj zapewnia nas, że jak będziemy wytrwale prosić Ojca, to On nas wysłucha. Aby jednak radość nasza była pełna, potrzebujemy właśnie wytrwałości w modlitwie. Na ogromną wartość wytrwałej modlitwy w życiu duchowym i codziennym każdego z nas wskazuje dwóch wielkich papieży: bł. Jan Paweł II, którego wspomnienie liturgiczne obchodzimy 22 października, i bł. Jan XXIII, którego w liturgii Kościół wspominał 11 października. To byli mężowie nieustannej, wytrwałej i głębokiej modlitwy. Pamiętamy, jak media pokazywały długą modlitwę brewiarzową Jana Pawła II w ciszy na Wawelu. To było przejmujące świadectwo. Do dzisiaj dla wielu z nas ten obraz pozostaje w pamięci i sercu. Papież nauczył nas wtedy czegoś ważnego – że Bóg przemawia do ludzkiego serca w ciszy. Bł. Jan XXIII, papież dobroci, uczy nas, że modlitwa niesie pokój serca. Uczy także, iż modlitwa ma być dla mnie czasem wyjątkowym, który ma być pogłębieniem mojej więzi z Jezusem. Tak wiele o tajemnicy wytrwałej modlitwy bł. Jan XXIII napisał w swoim „Dzienniku duszy”. Niemal każda strona tego wspaniałego dzieła duchowego jest naznaczona modlitwą. My także każdego dnia musimy pisać własną historię duszy przez wytrwałość w modlitwie. Niech taka modlitwa stanie się fundamentem naszej codzienności

Niech Chrystus napełni Was konieczną gorliwością do stania się prawdziwymi uczniami i misjonarzami Jezusa Chrystusa, który miłuje i kocha!