Chrystus powinien królować przede wszystkim w naszej duszy.

Moi najdrożsi!  Jeśli chcemy, aby Chrystus królował, powinniśmy postępować w sposób spójny: zacząć od oddania Mu swego serca. Jeśli pozwolimy, aby Chrystus królował w naszej duszy, nie będziemy podporządkowywać sobie innych, lecz będziemy sługami wszystkich ludzi.  W jaki sposób ukażemy Go duszom – przykładem! Dawajmy o Nim świadectwo poprzez naszą dobrowolną służbę Chrystusowi, we wszystkich naszych działaniach, ponieważ On jest Panem wszystkich rzeczywistości naszego życia, ponieważ jest jedyną i ostateczną racją naszego istnienia. Służenie innym dla Chrystusa wymaga, abyśmy byli bardzo ludzcy. Jeśli nasze życie będzie nieludzkie, Bóg niczego na nim nie zbuduje, bo nie zwykł budować na nieporządku, na egoizmie, na wyniosłości. Pokój Chrystusa – to pokój królestwa Chrystusowego, zaś królestwo naszego Pana powinno mieć za fundament pragnienie świętości, pokorną gotowość przyjęcia łaski,  pełne wysiłku sprawiedliwe działanie, Boską obfitość miłości. Jest to dzieło zbawienia, królowanie Chrystusa w duszach, przejaw miłosierdzia Bożego. My, chrześcijanie, mamy prawo wysławiać królewskość Chrystusa: bo chociaż wiele jest niesprawiedliwości, chociaż wielu nie pragnie tego królowania miłości, w tej samej ludzkiej historii, która jest miejscem działania zła, dokonuje się stopniowo dzieło zbawienia."

Powinniśmy być – każdy z nas – alter Christus, ipse Christus, drugim Chrystusem, samym Chrystusem.

Życzę nam wszystkim aby Chrystus, Król Wszechświata napełnił nas sobą i posilił nas swoim Słowem, a nade wszystko swym  Ciałem i swoją Krwią. Niech moc, jaką na nas przelał pomaga nam, w głoszeniu światu Jego Królestwa. Nie bójmy się pokazywać naszym życiem, że jest On Władcą naszych serc.